św. Ignacy Loyola
Boży trener
W XVI w. w Hiszpanii, w kraju Basków żył Ignacy Loyola. Był on rycerzem w Królestwie Nawarry. Bardzo lubił pokazy rycerskie, kiedy mógł przed innymi pokazywać swoje umiejętności i gdy był przez innych podziwiany. Podczas wojny francusko-hiszpańskiej został ugodzony przez odłamek kuli. Gdy leżał w swoim domu, obok łóżka znalazł książki o świętych.
[thaudio href=”http://malygosc.pl/files/12/11/28/112784_13_sciezka_13.mp3„][/thaudio]
Przykład św. Franciszka i św. Dominika tak go zafascynowały, że postanowił odmienić swoje życie. Wyruszył na pielgrzymkę do Montserrat. Po drodze swoją zbroję oddał żebrakowi. Pod obrazem Matki Bożej w Montserrat złożył swoją broń. Udał się następnie do pustelni, gdzie spędził rok swojego życia, po czym odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Pod wpływem tych wydarzeń postanawia zostać księdzem. Wyjeżdża do Francji, aby przygotować się do otrzymania święceń. Tam wraz z innymi pięcioma mężczyznami zakłada Towarzystwo Jezusowe – Jezuitów. Wśród nich był także św. Franciszek Ksawery, które poznaliśmy już wcześniej.
Jako rycerz opracowuje zadania duchowe na wzór musztry wojskowej. Na jej podstawie powstają 8 dniowe rekolekcje w milczeniu, podczas których człowiek ma przybliżyć się do Boga. Naczelnym hasłem św. Ignacego były słowa: „Ad maiorem Dei gloriam” – „Na większą chwałę Bożą”.
Pytania:
1. Kim był św. Ignacy Loyola, zanim się nawrócił?
2. Przed kim św. Ignacy złożył broń?
