Róże Żywego Różańca

Różaniec w dzisiejszej formie powstał w końcu XV wieku, a do jego rozpowszechnienia przyczynili się w głównej mierze dominikanie.
Gdy 7 października 1571 roku flota Świętej Ligi pod wodzą Juana de Austria odniosła zwycięstwo nad flotą turecką Alego Paszy pod Lepanto, papież Pius V polecił obchodzić ten dzień jako święto Matki Bożej Różańcowej, ponieważ modlitwie różańcowej przypisywał odniesienie tego zwycięstwa. Papież Leon XIII w roku 1885 zlecił zbiorowe odmawianie różańca przez cały październik, a do Litanii Loretańskiej włączył wezwanie: Królowo Różańca świętego – módl się za nami.
Na pierwszy rzut oka odmawianie różańca może się wydawać nieciekawe, a nawet nudne. Czy rzeczywiście? Sięgnijmy do prostego obrazu z życia.
Obliczono, że małe dziecko powtarza wyraz „mama” około 300 razy dziennie. Czy to się dziecku znudzi? Nigdy! A może nudzi to matkę? Też nie. Reaguje ona na każde odezwanie się dziecka.
Podobnie jest z modlitwa różańcową. Maryja jest naszą Matką. Kiedy odmawiamy różaniec, jesteśmy podobni do małego dziecka. Powtarzamy jak ono: Bądź pozdrowiona, Matko! Czy Maryja cieszy się z tego pozdrowienia? Na pewno tak! Jest to przecież nawiązanie do radosnego wydarzenia w Nazarecie, gdzie Anioł Gabriel oznajmił Jej, że jest „łaski pełna”, a Ona przyjęła to z pokorą, nazywając siebie służebnicą Pańską.
Jeżeli Ona jest „łaski pełna”, to my, świadomi własnej niedoskonałości, prosimy ją: „Módl się za nami grzesznymi”, abyśmy także napełnieni zostali łaską przyjaźni Bożej.
Ilekroć Maryja chciała przekazać światu swoje orędzie, zjawiała się wybranym ludziom (najczęściej dzieciom) z różańcem w ręku i usilnie zachęcała do jego odmawiania. Tak było w Lourdes w roku 1858, tak też było w Fatimie w 1917 roku. Z tego wynika, że modlitwa różańcowa jest dla Maryi szczególnie miła, a dla człowieka bardzo skuteczna. Wyrosła ona z ewangelii i jest jej streszczeniem.

Historia Róż Różańcowych w Leśnej

Dzieje tej grupy modlitewnej sięgają roku 1925. Maria Sowa, pochodząca z Radziechów, wyszła za mąż za mieszkańca Leśnej – Michała. Po zamieszkaniu w Leśnej założyła pierwszą grupę różańcową, zostając jej zelatorką. Przez wiele lat spotkania modlitewne odbywały się w jej domu, w niedzielę po pierwszym piątku. Grupa liczyła 15 osób. Kiedy któraś z członkiń umierała, na jej miejsce była przyjmowana córka zmarłej lub ktoś z najbliższej rodziny. Grupa ta nie była pod specjalną opieką duszpasterzy. Wierni raczej sami rozwijali w sobie praktykę modlitwy różańcowej. Zmieniło się to dopiero w 1996 roku.
Nieco inaczej było z grupą różańcową z Siennej. Ta wioska przynależała terytorialnie do fary żywieckiej. Pierwsza Róża powstała tu około 1930 roku. Twórcą tej grupy modlitewnej był ks. Mieczysław Mądrzyk z Żywca. Członkinie róży spotykały się w prywatnych domach w pierwszą niedzielę. Częstym uczestnikiem tych modlitewnych spotkań był ks. Mądrzyk.
Obecnie w parafii istnieje 9 grup różańcowych. Od 1996 roku każda Róża ma swoją nazwę nawiązującą do jednego z tytułu Matki Bożej. Odbywają się systematyczne spotkania: w I niedzielę miesiąca – spotkanie w kościele dla wszystkich grup oraz w każdą niedzielę w domach u chorych gdzie odbywa się wspólna modlitwa różańcowa. W 1997 roku Róże Różańcowe otrzymały swój sztandar – chorągiew, który jest noszony w procesjach podczas większych uroczystości. W 1998 roku Róże zakupiły duży, drewniany różaniec. Różaniec ten nawiedził wszystkie rodziny Róż Różańcowych z naszej parafii, gromadząc członków rodzin na wspólnej modlitwie. Jest on jakby drugim sztandarem naszych Róż.

Modlitewne spotkania Róż Różańcowych przy kapliczkach w miesiącu maju